Αγαπημένη μου Ορθοδοξία δεν θα σε αρνηθώ ποτέ.
Ποτίστηκες και άνθισες με αίμα και δάκρυα, πώς να σιγήσω!
Στις μέρες αυτές τις πονηρές το αίμα μου θα χύσω.
Θα σε δοξάσω σε φίλους και εχθρούς και δεν θα κάνω πίσω.
Τα βιβλία της Κ. Διαθήκης άρχισαν να γράφονται είκοσι χρόνια μετά την
Ανάσταση του Κυρίου και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα
της Πεντηκοστής, το δε τελευταίο από αυτά γράφτηκε το 90 μ.χ. Έως ότου
γραφούν όλα τα βιβλία της Κ. Διαθήκης, η διδασκαλία του Κυρίου και των
Αποστόλων παρεδίδετο από στόμα σε στόμα προφορικώς.
Όπως γράφει ο απόστολος Ιωάννης: «υπάρχουν και άλλα πολλά όσα εποίησε ο
Ιησούς τα οποία εάν εγράφοντο θα εχρειάζοντο βιβλία που σε έκταση θα
κάλυπταν τον κόσμο όλο» (Ιωάν. Κα΄25).
Σαφώς ο Απόστολος Παύλος γράφει προς τους χριστιανούς τα εξής: «Στήκετε
και κρατείτε τας παραδόσεις ως εδίδαξαν είτε δια λόγου (προφορικώς) είτε
δια επιστολής (γραπτώς)» Β΄Θεσσαλ. β΄15.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Των εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και
κηρυγμάτων τα μεν εκ της εγγράφου διδασκαλίας έχομεν (δηλ. εκ της Αγίας
Γραφής), τα δε εκ της των Αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν εν
Μυστηρίω παραδεξόμεθα, όπερ αμφότερα την ιδίαν ισχύν έχει προς την
ευσέβειαν».
Πώς να κτίζουμε Εκκλησίες και να προσευχόμαστε κατά Ανατολάς, πώς να
κάνουμε το σημείο του Σταυρού, την τέλεση του Βαπτίσματος, πως γίνεται η
ευλογία του ύδατος της Ιεράς κολυμβήθρας, ο νηπιοβαπτισμός, η χρήσις
τους βαπτιζομένου με άγιον έλαιον, η τριπλή κατάδυσις στο νερό της
κολυμβήθρας, η χρήσις και σφράγισης του βαπτισθέντος με το Άγιον Μύρον.
Επίσης πως πρέπει να τελούνται οι Θείες Λειτουργίες όπως και οι διάφοροι
λειτουργικοί τύποι, οι ευχές της αγίας Αναφοράς και του καθαγιασμού των
τιμίων δώρων, ο τρόπος της θείας κοινωνίας των πιστών, όπως οι
νεκρώσιμες ακολουθίες, τα μνημόσυνα, τα μνημονεύοντα ζώντων και νεκρών
και άλλα πολλά.
Η έβδομη Οικουμενική Σύνοδος επισφράσισε τα ως άνω αναγραφόμενα ως εξής:
«Οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως
παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, ο
Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κυρήσσομεν.
Αυτή η πίστις των Αποστόλων, αυτή η πίστις των Πατέρων, αυτή η πίστις
των Ορθοδόξων, την Οικουμένη εστήριξε».
Την Ιερά αυτή παράδοση διαμόρφωσε οριστικώς και τελικώς και έκλεισε η
εβδόμη Οικουμενική Σύνοδος και μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει ως πηγή
διδασκαλίας την γνησία και ισόκυρο της Αγίας Γραφής.
Οι προτεστάντες έχουν απορρίψει τελείως την Ιερά παράδοση και αρκούνται
μόνο στην Αγία Γραφή. Οι παπικοί μετά την εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο
πρόσθεσαν νέα δόγματα τα οποία είναι σαφώς αντίθετα προς την Αγία Γραφή
και την Ιερά Παράδοση (όπως το δόγμα του Αγίου Πνεύματος που εκπορεύεται
και από του Υιού, το περίφημο Filioque).
Μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει τις δύο αυτές θείες και ουράνιες πηγές διδασκαλίας δηλαδή την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση.
Ποια είναι όμως η Ορθόδοξος Εκκλησία που εμείς οι χριστιανοί πιστεύουμε;
Το ένατο άρθρο του Πιστεύω μας λέει: «Πιστεύω εις μίαν αγίαν…. και
Αποστολική Εκκλησίαν».
Μία λοιπόν είναι η Εκκλησία αυτή που ίδρυσαν ο Χριστός και οι Απόστολοι
μας. Μία είναι η νύμφη, μία η λογική και πνευματική, η ιερά και αγία
ποίμνη της Παναγίας και Ζωαρχικής Τριάδος. Ένας είναι λοιπόν ο Κύριος
και ιδρυτής και νυμφίος της Εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός που έχυσε όλο
του αίμα Του γι΄αυτήν. Κάθε ένας που ξεφεύγει από τα δόγματα της
Ορθοδόξου Εκκλησίας λέγεται αιρετικός. Από τα 6 δισεκατομμύρια των
κατοίκων της γης μόνο 1 δις 200.000 εκατομμύρια είναι χριστιανοί και οι
Ορθόδοξοι είναι περίπου 300 εκατομμύρια.
Ως ορθόδοξοι χριστιανοί εμείς σήμερα πρέπει να σταθούμε άξιοι συνεχιστές
αυτής της Ιεράς Παρακαταθήκης, που μας άφησε, πρώτον ο Χριστός και οι
Απόστολοι και ύστερα οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως μας.
Πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα στις έσχατες αυτές προδοτικές μέρες τρεις μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν:
α) Η χλιαρότητα, η σιωπή, η δειλία, η ατολμία ομολογίας και η ενδοτικότητα ορισμένων
ορθοδόξων επισκόπων ή άλλων κληρικών και λαϊκών εκπροσώπων της
Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι πέφτουν θύματα της νοσηρής,
συναισθηματικής, κοσμικής και υποκριτικής αγαπολογίας σχετικά με την
διατυμπανιζόμενη «ένωση των Εκκλησιών».
Β) Οι διπλωματικοί ελιγμοί του δολίου παπισμού, ο οποίος όπως
ομολογεί σταθερά και όπως φανερώνουν τα γεγονότα δεν είναι διατεθειμένος
να αρνηθεί το σύμπλεγμα των αιρέσεων του.
Γ) Η εκκοσμίκευση της Ορθοδόξου θεολογίας λόγω της συνεχιζόμενης
συμμετοχής στους θεολογικούς διαλόγους που δεν γίνονται με τις
απαραίτητες και απαιτούμενες προϋποθέσεις και την άκαρπη συμμέτοχή της
κρατούσας Εκκλησίας των Δεσποτάδων και του αιρεσιάρχη πατριάρχη μας στο
παγκόσμιο συμβούλιο «Εκκλησιών».
Tα γεγονότα σήμερα βοούν ότι η εκκοσμικευμένη κοινωνία μας, οι λαϊκοί
και υψηλόβαθμοι ρασοφόροι θεολόγοι που ασπάζονται ολέθρια συνθήματα της
παγκοσμιοποίησης, έχασαν την Ορθόδοξη δογματική ευαισθησία. Γι΄αυτό όσοι
ορθόδοξοι πιστεύουμε «Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον» (Κορ.Β΄2)
ας κρατάμε καλά την ομολογία της πίστεως μας προς Αυτόν και να
δηλώσουμε καθαρά, ότι δεν υποκύπτουμε στις δόλιες μηχανορραφίες των
παπικών, ούτε αποδεχόμεθα στο ελάχιστο τα κηρύγματα του πανθρησκειακού
οικουμενισμού.
Είναι καιρός ομολογίας πίστεως. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια
υγιή αντίσταση (χωρίς ακρότητες και υπερζηλωτισμούς,) αλλά με πνεύμα
θυσίας, έναντι σε αυτούς που κηρύττουν ανορθόδοξα, με στόχο την
διαφύλαξη της διδασκαλίας του Ευαγγελίου και των Αγίων Πατέρων. Η πίστη ανήκει στο καθένα μας ξεχωριστά, ως να είναι ένα μέλος του σώματος που αν το χάσουμε θα αρρωστήσουμε ή θα πεθάνουμε.
Η προφητεία του Αγίου Κοσμά ότι «το κακό θα σας βρει από το διαβασμένους» έχει πλήρη εκπληρωθεί στις μέρες μας.
Η διάβρωση της Ορθοδοξίας έχει ξεκινήσει από τα χρόνια του Γερμανού
Βασιλιά της Ελλάδος Όθωνα, τον οποίο μας στον φέρανε οι ψευτοσύμμαχοι
Εγγλέζοι για να καθυποτάξουν την Ελλάδα. Φυσικά πίσω από τους Άγγλους
και τους άλλους Ευρωπαίους πάντοτε εχθρούς της πατρίδας, κρύβονταν από
τότε οι ήδη οργανωμένοι Εβραιοσιωνιστές. Αυτοί ήταν που σκοτώσανε τον
Ιωάννη Καποδίστρια με χέρια Ελληνικά.
Αυτοί οι δαίμονες εχθροί του έθνους μας, ξέρουνε καλά ότι η δύναμη αυτού
του λαού κρύβετε στην πίστη του. Στην Ορθή πίστη του και όχι στην
σημερινή αλλοιωμένη και νοθευμένη στο συνονθύλευμα του οικουμενισμού.
Γι΄αυτό και οργανωμένα εδώ και 100 χρόνια προσπαθούν να την εκπορθήσουν
εκ΄ των έσω και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν. Δεν τους νοιάζει πλέον να
γκρεμίσουν Εκκλησίες και να σκοτώνουνε τους πιστούς, όπως κάνανε επί
κουμμουνισμού στη Ρωσία. Είδαν ότι δεν απέφερε τίποτα ο φανερός διωγμός.
Έτσι λοιπόν ύπουλα μηχανεύονται την διάβρωση, έτσι ώστε να μην ξέρουν
οι Έλληνες την πίστη των Πατέρων τους. Ο Χριστός όμως αποκαλύπτεται και
δίνει την Χάρη Του μόνο στους Ορθοδόξους, που ζουν μυστηριακή ζωή με όσα
ανέφερα στη αρχή.
Στις 25 Μάρτη του 1821 ξεκίνησε η επανάσταση από το μοναστήρι της Αγίας
Λαύρας Καλαβρύτων με τις ευλογίες του Επισκόπου Παλαιών Πατρών,
Γερμανού, εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος,
με σημαία το Λάβαρο με το σταυρό, που ενδυνάμωνε την πίστη του Έλληνα
πολεμιστή. Με την πίστη του Έλληνα, με την ευλογία της Εκκλησίας και την
βοήθεια του Θεού η λευτεριά ήρθε, η Ελλάδα έγινε κράτος και μας έφεραν
οι ξένες δυνάμεις και καθολικό βασιλιά και προτεστάντισσα Βασίλισσα. Και
από τότε αρχίζει το μαρτύριο του Ορθόδοξου Έλληνα που συνεχίζετε και
στις μέρες μας.
Γράφει ο Μακρυγιάννης: «Κύριε Παντοδύναμε! Εσύ, Κύριε θα σώσεις αυτόν το
τόπο, αυτό το αθώο έθνος. Είμαστε αμαρτωλοί, είσαι Θεός. Ελέησέ μας,
φώτισέ μας και κίνησε μας εναντίον του δόλου και της απάτης, της
συστηματικής τυραγνίας της πατρίδος και θρησκείας. Δεν μπορώ να βλέπω
τοιούτους και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και
τις νιες να τις βιάξουν για κομμάτι ψωμί εις τιμή τους, οι απατεώνες της
πατρίδας. Γεμάτες οι φυλακές από αγωνιστάς και να διακονεύουν στα
σοκάκια αυτοί που χύσανε το αίμα τους».
Λαός που αγνοεί την πίστη και την ιστορία του είναι καταδικασμένος να αφανιστεί.
Όσοι έχουμε αυτή την γνώση των πραγμάτων με την δύναμη της πίστης
καλούμαστε να θυσιαστούμε, για την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας μας και της
Πατρίδας μας και οι πύλες του Ουρανού θα ανοίξουν διάπλατα.
Μοναχός Μωυσής εκδιωχθείς εκ Πρεβέζης.
Πηγή: Blog "ο Παιδαγωγός"