Ορθόδοξος Τύπος: Οι επτά σφραγίδες της «Κλειστής Συνόδου» (3 Ιουνίου 2016)

Παραμοναὶ τῆς Συνόδου καὶ δὲν κατελήξαμεν οὔτε εἰς τὸ ὄνομά της...

ΑΙ ΕΠΤΑ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ «ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

«Κλειστή» εἰς θεματολογίαν, εἰς συμμετοχήν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν-Ἱεραρχῶν-ἁγίων ἀνδρῶν καί ἀποκλεισμένη εἰς μακρινόν τόπον. Κυριαρχεῖ ὁ φόβος, ἡ κρυπτεία καί ἡ κυπτεία;

Του κ. Γεωργίου Παππά, θεολόγου

Πολλοί ετερόδοξοι Χριστιανοί και ικανοί αλλόθρησκοι, πρόκειται να μας χλευάσουν για την μέλλουσα να συγκληθή λεγομένη «Μεγάλη Σύνοδο» στην Κρήτη, διότι δεν έχουμε ακόμη καταλήξει, πως θα την τιτλοφορήσουμε και πως θα την καταγράψουμε.

Μέχρι τώρα στα δημοσιεύματα διαφόρων Ορθοδόξων χαρακτηρίζεται με αντιφατικές εκφράσεις:

Μερικοί θέλουν να την αποκαλούν «Οικουμενική Σύνοδο».

Έτεροι δε, την χαρακηρίζουν «Μεγάλη Σύνοδο».

Και αρκετοί την χαρακτηρίζουν «Ψευδοσύνοδο».

Τι φοβερό πράγμα είναι και τούτο. Να μη μπορούμε να καταλήξουμε στην ονομασία (ίσως και στο περιεχόμενο ) αυτής της Συνάξεως.

Μήπως, αυτό μας δίδει το πρώτο σημάδι, ότι δεν συνερχόμεθα εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί, αλλά με ανθρώπινα κριτήρια και ταπεινές σκοπιμότητες;

Η Ουσία των Ιερών Συνόδων

Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουν συγκροτηθεί διάφορα είδη Ιερών Συν­όδων:

Έχουμε λοιπόν, Οικουμενικές Συν­όδους και άλλες Τοπικές Συνόδους. Δυστυχώς όμως, έχουμε και πολλές ψεύτικες Συνόδους με νόθα και πλαστά χαρακτηριστικά. Μερικές από αυτές καταγράφησαν με βαρύτατα ονόματα όπως, «Ψευτοσύνοδοι», ακόμη δε και «Ληστρικές Σύνοδοι». Είναι γνωστόν ότι, από την περίοδο του Μεγάλου Σχίσματος της Εκκλησίας έως την Άλωση της Πόλεως, ανά εικοσαετία περίπου,  συνεκλήθησαν δέκα τρεις Σύνοδοι με πλαστές «Προδιαγραφές» Οικουμενικών Συνόδων, προκειμένου να επιτύχουν μία κάποια «Ένωση». Αλλά ουδέν επέτυχον.

Προφανώς, η ύπαρξις Ψευδεπιγράφων Συνόδων δεν μειώνει το μεγαλείο της Εκκλησίας μας, αλλά καταγράφει εναργέστατα τον εσωτερικό λυσσώδη πόλεμο που ξεσήκωσε ο Διάβολος εναντίον των Χριστιανών. Κατάφερε δε να αποκτήση δικούς του εκπροσώπους, αιρετικούς Επισκόπους μέσα στην Εκκλησία. Ρασοφόρους που φορούσαν τον Μανδύα των εκπροσώπων του Χριστού, αλλά ήσαν πραγματικοί υπηρέτες του Ψεύδους και των ποικιλωνύμων αιρέσεων. Ήσαν «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. κ  29). Όλοι αυτοί ήσαν Επίσκοποι από ασημάντους μικρούς Θρόνους, αλλά και μεγάλοι διάσημοι Πατριάρχες και φημισμένοι Βασιλείς , φερόμενοι ως Ορθόδοξοι.

Υπήρξαν «ΚΛΕΙΣΤΑΙ»

Σύνοδοι η μάλλον

Ψευδοσύνοδοι

Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία Συνόδων, που χαρακτηρίζονται ως «ΚΛΕΙΣΤΕΣ» Σύνοδοι, διότι, σ’ αυτές συμμετείχε ΚΛΕΙΣΤΟΣ αριθμός Επισκόπων, επιλεγμένων από κάποιους ισχυρούς Εκκλησιαστικούς η Πολιτειακούς παράγοντες.

Ενδεικτικό παράδειγμα τέτοιου χαρακτηρισμού αναφέρονται οι «ΚΛΕΙΣΤΕΣ Ψευδοσύνοδοι», του 1344 μ.Χ., υπό την Προεδρία του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα (κρυπτοαιρετικού), που κατεδίκασαν, καθήρεσαν, περιόρισαν και εφυλάκισαν τον Αγ. Γρηγόριο τον Παλαμά.

Ασφαλώς, νομίζουμε πως, η συν­αξις της Κρήτης πρέπει και αυτή να καταγραφή ως «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξις.

Εμείς θα θέσουμε τα ερωτήματα για τον χαρακτηρισμό «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδος, με απάθεια, και θα καταγράψουμε τους προβληματισμούς μας.

Θα τους καταθέσουμε ως ισχνό και πτωχό οβολό στην πλουσία τράπεζα των απόψεων που δημοσιοποιούν πολλοί αδελφοί Χριστιανοί διαφόρων Αξιωμάτων, ξεχωριστών Πνευματικών Χαρισμάτων και ιδιαιτέρων Διακονιών εν τη Εκκλησία.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» αφού δεν μετέχουν

όλοι οι Αρχιερείς και αι Αυτόνομοι Εκκλησίαι

Κατά πρώτον, το γεγονός ότι στην «Σύνοδο» αυτή συμμετέχει «κλειστός» και «επιλεγμένος» αριθμός Αρχιερέων και όχι το σύνολο των Ορθοδόξων της Οικουμένης, ασφαλώς θα της δώση τον χαρακτηρισμό της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνάξεως. Αν όμως θα λάβη τον τίτλο της «Συν­όδου» η της «Ψευδοσυνόδου» η και άλλον βαρύτερο χαρακτηρισμό θα εξαρτηθή και από την ουσία των αποφάσεων και των διαδικασιών. Βλέπε δημοσίευμα Εφημερίδος Ορθοδόξου Τύπου, 18ης Δεκεμβρίου 2015, «Είναι αντικανονικόν να συγληθή Μεγάλη Σύνοδος δι’ αντιπροσώπων».

Προσέτι, ενδέχεται μερικοί Προκαθήμενοι να επιλέξουν τους συμφωνούντας μαζί τους και τους έχοντας πνεύμα υποτακτικότητος και συμφωνίας. Εδώ οφείλουμε να επισημειώσουμε ότι πολλοί Αρχιερείς έχουν αποκτήσει το Αρχιερατικό Αξίωμα, κατά τις θελήσεις των Προκαθημένων τους. Άλλοτε μεν, με Κανονικές Ψηφοφορίες του Συν­όλου των Αρχιερέων εκάστης Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, άλλοτε δε, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, από μικρές ομάδες ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ Εκλεκτόρων-Αρχιερέων επιλε­γμένων από τους Τοπικούς Προκαθημένους.

Επίσης δεν μετέχουν ισοτίμως αι Αυτόνομαι Εκκλησίαι με τας Αυτοκεφάλους αν και δεν διαφέρουν απ’ αυτάς παρά μόνον εις την εκλογήν του Προκαθημένου τους. Η επιλογή του Πατριάρχου Κων/πόλεως να συμπεριλάβη μόνον τους προκαθημένους αυτών υποτιμά εκκλησιολογικώς τας Εκκλησίας.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς θεματολογίας

Ένα δεύτερο στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζει μία Συν­οδο ως «ΚΛΕΙΣΤΗ», είναι και η παρεμπόδισις όλων των συζητήσεων, που πραγματικά απασχολούν την Εκκλησία. Επειδή δηλαδή υπάρχει «κλειστός» κατάλογος θεμάτων,  και «κλειστή» ημερησία διάταξις.

Είναι προφανές ότι, ένα ανώτατο όργανο, της Ορθοδοξίας εν προκειμένω, δύναται να συζητήση τα πάντα χωρίς περιορισμό. Δεν είναι επιτρεπτόν, όταν συγκαλείται Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας να υπάρχουν εμπόδια και απαγορεύσεις στην υπερτάτη Αρχή της, που ενεργεί και αποφασίζει εν Πνεύματι Αγίω.

Αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κατά 1341 μ.Χ. συνεκλήθησαν Ιερές Σύνοδοι, για να επικυρώσουν τις θεολογικές απόψεις των Αγίων Πατέρων, όπως τις διετύπωνε ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, περί της Αμεθέκτου Θείας Ουσίας και των μεθεκτών Ακτίστων Ενεργειών του Θεού, και να καταδικάσουν τις αιρέσεις του Βαρλαάμ και των οπαδών του. Πέραν των δογματικών αποφάσεων, απηγορεύθη η ανακαίνισις δογματικών θεμάτων, χωρίς όμως να απαγορεύεται οι ορθοδόξως φρονούντες να διαφωτίζουν τους πλανωμένους και πολύ περισσότερο να αμύνωνται οσάκις διεβάλετο η ορθή πίστις.

Οι απαγορευτικές διατάξεις ετέθησαν από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα η εχρησιμοποιήθησαν από εκείνον, δια διαστροφής των, ώστε μέσω αυτών να προστατεύη τους αιρετικούς φίλους του (Βαρλαάμ, Ακίνδυνο, Γρηγρορά) και τον εαυτό του. Επί πλέον αυτές οι διατάξεις κατέστησαν όπλα στα χέρια αυτού του κρυπτοαιρετικού Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα, ο οποίος χρησιμοποιώντας και πολιτικές κατηγορίες και διάφορες μηχανορραφίες, «Ψευτοσυνοδικώς» το 1344 μ.Χ., επέτυχε ώστε να διωχθούν, να περιορισθούν, να καθαιρεθούν και να φυλακισθούν οι Ορθόδοξοι με πρώτο τον τότε στυλοβάτη της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Σημειώνουμε ότι κατ’ αυτήν την περίοδο ο Αγ. Γρηγόριος, ευρισκόμενος σε περιορισμό, γράφει δύο ανώνυμες δογματικές μελέτες, λόγω του πολέμου και της ισχυούσης απαγορεύσεως, προκειμένου να αντιμετωπίση τους εν Εκκλησιαστική Εξουσία όντας αιρετικούς, τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την παρέα του.

Όμως, τρία έτη αργότερα το 1437 μ.Χ., με κανονική Συν­οδο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλέκας καθηρέθη, και λίγο αργότερα απέθανε μέσα σε πλήρη απομόνωσι και καταφρόνια.

Κατά λογική συνέχεια, πρέπει να διατυπώσουμε την άποψι ότι «Κλειστή» Σύνοδος, από πλευράς θεματολογίας, δεν επιτρέπεται να υπάρξη, καθότι τότε  υπεισέρχονται αντικανονικές σκοπιμότητες, παράλογες ατοπίες, ύποπτες «κρυπτίες» (κρυφές καταστάσεις) και προσ­βλητικές «κυπτίες» (δουλοφροσύνες).

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς

συμμετοχής ευσεβών Επισκόπων

Τρίτον στοιχείον για την «Κλειστή» Σύνοδο, αποτελεί η εκδήλωσις πραγματικής αρνήσεως και απροθυμίας συμμετοχής από τους Ευσεβείς Αρχιερείς.

Αυτοί δεν εδέχθησαν τις προτάσεις των Προκαθημένων τους να παραστούν στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι, προβάλλοντας ουσιαστικούς λόγους αμφισβητήσεως για την Συν­αξι αυτή.

Δεν είναι ευρέως γνωστόν, αλλά, εσχάτως προεκλήθη και μία ακόμη χαρακτηριστική εξέλιξις. Πέραν των αρχικώς αρνηθέντων σθεναρώς Ευσεβών Αρχιερέων, που ήσαν τουλάχιστον δέκα μόνο για την Εκκλησία της Ελλάδος, υπήρξαν και έτεροι, οι οποίοι, αν και αρχικώς είχον αποδεχθή να παραστούν στην Σύναξι, κατόπιν υπέβαλαν την παραίτησί τους από αυτή την διαδικασία. Προφανώς, μετά από μελέτη και αναζήτησι των δεδομένων αντελήφθησαν ότι δεν είχαν θέσι σε «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδο, χωρίς ουσία, χωρίς λόγο και χωρίς ψήφο. Δεν θέλησαν να γίνουν μαριονέττες και γλάστρες σε μία φιέστα άνευ εκκλησιαστικών προδιαγραφών.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς συμμετοχής,

Κληρικών, Μοναχών και ευσεβών Αρχόντων

Τέταρτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου είναι, ο αποκλεισμός της συμμετοχής και ζώσης παρουσίας των ευσεβών Κληρικών, Μοναχών, Λαϊκών, αλλά και Ορθοδόξων Αρχόντων.

Τονίζουμε ότι σε όλες τις Συνόδους μετείχον οι Ορθόδοξοι Αυτοκράτορες και υπέγραφαν μετά των Επισκόπων. Συχνά δε και ευσεβείς άρχοντες Συγκλητικοί (στην Σύνοδο του 1341 μ.Χ.). Σήμερα δεν έχουμε Αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως, αλλά το μερικώς ελευθερωθέν Ελληνικό-Ρωμαίϊκο Γένος έχει Ανώτατο Άρχοντα (Βασιλέα παλαιότερα, Πρόεδρο σήμερα). Αλλά, και τα άλλα ευσεβή Ορθόδοξα Έθνη (Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γεωργία)  έχουν ευσεβείς Άρχοντες, που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε πραγματικά «ΑΝΟΙΚΤΗ» Σύνοδο των Ορθοδόξων.

Ας φαντασθούμε το μεγαλείο της Συνόδου, όπου θα συμμετείχον άπαντες οι Προκαθήμενοι, οι Επίσκοποι, και  … άπαντες οι Ανώτατοι Άρχοντες των ευσεβών Ορθοδόξων Εθνών. Και θα ήσαν παρόντες και οι Κληρικοί, Μοναχοί και Χριστιανοί που θα το επιθυμούσαν. Η παρουσία όλων αυτών αποτελεί βασικό και υποχρεωτικό στοιχείο κορυφαίων Ιεροσυνοδικών Συνοδικών Διασκέψεων.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδος από πλευράς τόπου

Πέμπτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνάξεως, αποτελεί η διοργάνωσίς της στην άκρη της Κρήτης, πράγμα που ουσιαστικώς παρεμποδίζει την δυνατότητα παραστάσεως και παρακολουθήσεως αγίων Κληρικών, πνευματικών Μοναχών, ευσεβών Χριστιανών και ευλαβών Αρχόντων.

Αντί η Σύνοδος να συγκληθή σε μία Χριστιανική Πρωτεύουσα,  ώστε να έχουν πρόσβασι οι πάντες, συγκαλείται στο ακρότατο σημείο της ωραίας Κρήτης μας, ώστε να μη δύναται κανείς εύκολα να φθάση εκεί. Μήπως η επιλογή έγινε σκοπίμως μετά πονηρίας, ώστε εύκολα να αποκλεισθούν λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμοι; Να μη δύνανται να πλησιάσουν κάποιοι, που θα ήθελαν να αντιδράσουν η να διατυπώσουν τις επιφυλάξεις τους για ενδεχόμενα υπόπτων αποφάσεων με χαρακτηριστικά Οικουμενιστικά, Φιλοπαπικά η Φιλοπροτεσταντικά ανοίγματα η με άλλα κρυπτοαιρετικά θεσπίσματα;

Το Κολυμβάρι του νομού Χανίων είναι ωραίος τόπος και έχει άριστες Εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις. Αλλά, απέχει 25 περίπου χιλιόμετρα από την πόλι των Χανίων και 160 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, την Πρωτεύουσα της Κρήτης. Είναι στην άκρη του Θεού, χωρίς εύκολη προσ­βασι δημοσίας παρουσίας των επιθυμούντων. Αναρωτιέται κανείς: Γιατί φεύγουν στα όρη και στα βουνά; Ποιός τους καταδιώκει; Μήπως η Αλήθεια και η συνείδησις των ευσεβών Χριστιανών; Γιατί φοβούνται και τρέμουν το φως και την δημοσία παρουσίασι των Συνεδριάσεων;

Αντιθέτως, θα έπρεπε η Σύνοδος να συγκληθή στην Πρωτεύουσα της Ελλάδος, την Αθήνα, την πόλι του Αποστόλου Παύλου, η οποία παρουσιάζει συγχρόνως τρία μοναδικά ευλογημένα χαρακτηριστικά: α) Αποτελεί Αποστολική πόλι (Πόλις-Παύλου), β) Είναι η Πρωτεύουσα του ελευθέρου Κράτους των Ρωμιών, της Ελλάδος, η οποία συνθέτει την εξ Αίματος, και Πίστεως, και Γλώσσης, και Ιστορίας, και Παραδόσεων, πραγματική συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και γ) Είναι και Πρωτεύουσα ελευθέρου Ορθοδόξου Χριστιανικού Έθνους.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς

ισχυράς ψήφου

Έκτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου, πέραν της απουσίας του συνόλου των Ορθοδόξων Αρχιερέων, αποτελεί και η  ανυπαρξία ψήφου, ακόμη και των μετεχόντων Αρχιερέων.

Είναι γνωστόν ότι οι Αρχιερείς δεν θα έχουν δική τους ψήφο, αφού θα υπάρχη μόνο μία ψήφος ανά Τοπική Εκκλησία. Επομένως, στις συνεδριάσεις της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου ο κάθε Επίσκοπος θα έχη ΜΗΔΕΝΙΚΗ ψήφο και ΜΗΔΕΝΙΚΟ λόγο.

Παρεπόμενο τούτου είναι ότι, θα έχη και ΜΗΔΕΝΙΚΗ παρουσία, ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ παρουσία, αφού δεν θα δύναται την άποψί του να την εισάγη προς ψήφισι και συζήτησι.

Αλλά θα αντείπη κανείς, θα έχη ψήφο σε μία «ΚΛΕΙΣΤΗ» σύναξι με τους Αρχιερείς και τον Προκαθήμενο της Τοπικής του Εκκλησίας. Είναι προφανές ότι, σ’ αυτή την εσωτερική Σύναξι, οι μετέχοντες Αρχιερείς θα είναι συνήθως υποτακτικοί στον Προκαθήμενό τους. Αλλά και εάν αυτό δεν συμβαίνη, τότε να φαντασθούμε ότι μερικοί εκ των Πατέρων θα έχουν μία άποψι και οι άλλοι μία ετέρα, για κάποιο ζήτημα. Τι θα γίνεται; Μα εσωτερική «ΚΛΕΙΣΤΗ» ψηφοφορία ανάμεσα στους είκοσι πέντε. Αυτή η ψηφοφορία δεν θα είναι γνήσια, διότι οι Επίσκοποι δεν θα έχουν ακούσει τις απόψεις και τα ισχυρά επιχειρήματα των άλλων «ΚΛΕΙΣΤΩΝ» μικρών Συνάξεων, ώστε να ανεύρουν την αλήθεια και τα επιχειρήματα που χρειάζονται.

Σε όλες σχεδόν τις Οικουμενικές Συνόδους, ελάχιστοι Άγιοι Πατέρες εχάραξαν το αποτέλεσμα με την γνώμη τους. Για παράδειγμα, στα δογματικά ζητήματα, στην Α  Οἰκουμενική Σύνοδο ο Αγ. Αθανάσιος (Διάκονος ων) εχάραξε την γραμμή, στην Β   Οἰκουμενική ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος κ.τ.λ., στην Σύνοδο του 1341 μ.Χ. ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς (Πρεσβύτερος ων), ενώ οι άλλοι Πατέρες ηκολούθησαν και συγκατένευσαν.

Εάν λοιπόν, την Ορθόδοξη άποψι κατέχη κάποιος Ιεράρχης μιας Τοπικής Εκκλησίας, αυτός δε τη διατυπώση μόνο στη δική του «Κλειστή» Σύναξι,  αλλά μειοψηφή, τότε αυτή η Ορθή θέσις, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ακουσθή στη «ΚΛΕΙΣΤΗ» μεγάλη Σύναξι.

Επί πλέον, εάν, ο κάποιος Προκαθήμενος στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Μερική Σύναξι μειοψηφήση, τότε, πως αυτός θα υποστηρίξη μέσα στην μεγάλη «Κλειστή» Σύναξι κάτι, που ούτε αποδέχεται, ούτε πιστεύει;

Θα έχουμε λοιπόν ανίσχυρη «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι, με απουσία του συνόλου των Αρχιερέων της Ορθοδοξίας, αλλά και αδύναμες «ΚΛΕΙΣΤΕΣ» Μικρές Συνάξεις της κάθε τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.

Πραγματικά νομίζουμε ότι τέτοιες «Πρωτότυπες» όντως ιδέες,  που επεκράτησαν και επεβλήθησαν, μόνο άτομα με χαμηλές διανοητικές ικανότητες, με αμφίβολες πνευματικές καταβολές, με ανύπαρκτες αρχές ελευθερίας και αγάπης θα ημπορούσαν να εισηγηθούν και να εισαγάγουν στην Εκκλησία μας.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς

παρουσίας αγίων ανδρών

Τέλος, έβδομον στοιχείον, της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου είναι και κάτι το ουσιαστικό. Την κάθε Ιερά Σύνοδο κατευθύνει το Πανάγιον Πνεύμα και μετέχουν σ’ αυτή άπαντες οι Αρχιερείς, ως διάδοχοι των Αποστόλων. Όμως, υποχρεωτικά, θα πρέπει να μετέχη και μία άλλη ειδική ομάδα ανθρώπων, που δεν μπορούμε, ούτε να τους διαχωρίσουμε από το Εκκλησιαστικό αξίωμα η την ηλικία η μόρφωσι η από άλλο χαρακτηριστικό, ούτε να τους επιλέξουμε με κάποιο σύστημα. Είναι οι όντως ΕΝ ΖΩΗ ΑΓΙΟΙ. Οι ίδιοι μεν, επειδή έχουν συνείδησι ταπεινή, κρύβουν τα χαρίσματά τους και την αγιότητά τους. Αυτές οι ξεχωριστές Μορφές αποκλείονται από την αυτή την «ΚΛΕΙΣΤΗ» Συν­οδο.

Η παρουσία των ΕΝ ΖΩΗ ΑΓΙΩΝ είναι υποχρεωτική σε οποιαδήποτε Σύνοδο είτε με την σωματική παρουσία τους είτε με το δημόσιο λόγο τους είτε με την συγγραφική συμμετοχή τους στα διαλαμβανόμενα.

Και ας δούμε μόνο ενδεικτικά, για να μη γίνουμε αναλυτικοί, ποίοι Άγιοι μετείχον ουσιαστικά και ποδηγέτησαν εν Πνεύματι, κάποιες, πραγματικά Οικουμενικές Συνόδους:

Στην Α  Οἰκουμενική (Νίκαια 325 μ.Χ.): Ο Άγιος Κων/νος (ως Αυτοκράτωρ), ο Αγ. Αθανάσιος (ως Διάκονος), ο Αγ. Σπυρίδων (ως Επίσκοπος, αν και ασημάντου επαρχίας), ο Αγ. Νικόλαος (Επίσκοπος, αν και μακρινής περιοχής), ο Αγ. Αχίλλιος (Επίσκοπος Λαρίσης) και άλλοι πολλοί. Στην Β  Οἰκουμενική (Κων/νούπολις 451 μ.Χ.): Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Στην Σύνοδο, Περί Ακτίστων ενεργειών του Θεού (Κων/πολις, 1351 μ.Χ.): Ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, (Πρεσβύτερος ων) με άλλους Αγίους Μοναχούς και Πατέρες, που δεν έφερον το αξίωμα του Επισκόπου.

Σχετικά με τα ανωτέρω καταγραφέντα, καλοπίστως επιθυμούμε μαζί με τον ευσεβή λαό της ανά την Οικουμένην Ορθοδοξίας, εναγωνίως, να αναρωτηθούμε: Ποίοι Επίσκοποι η Ιερείς η Διάκονοι η Μοναχοί η Μοναχές η Λαϊκοί με φήμη «αγίων» μετέχουν σ’ αυτή την «ΚΛΕΙΣΤΗ» Συν­οδο;

Δεν κάθομαι εις Συνέδριον ματαιότητος

Και για να κλείσουμε τις απλές σκέψεις μας θα καταφύγουμε στον Προφητάνακτα Βασιλέα Δαβίδ τον Ψαλμωδό, που διατυπώνει επίκαιρο άποψι, ως εγερτήριο Σάλπισμα, για τις πονηρές συνάξεις των παρανομούντων ανθρώπων και για τις ανομίες των ασεβών:

«Ψαλμ 25.4-11 ουκ εκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω· εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων και μετά ασεβών ου μη καθίσω. νίψομαι εν αθώοις τας χείράς μου και κυκλώσω το θυσιαστήριόν σου͵ κύριε͵ του ακούσαι φωνήν αινέσεως και διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου. κύριε͵ ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης σου. μη συναπολέσης μετά ασεβών την ψυχήν μου και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου͵ ων εν χερσίν ανομίαι͵ η δεξιά αυτών επλήσθη δώρων. εγώ δε εν ακακία μου επορεύθην· λύτρωσαί με και ελέησόν με».

Με κάθε ειλικρίνεια και εκ βάθους καρδίας προσευχόμεθα και αγωνιζόμεθα, ώστε τίποτε από τα ανωτέρω ψαλμικά λόγια να μη συντρέξη στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι. Καμιά παρόμοια συμφορά να μη κατακεραυνώση την Ορθόδοξο Ιεροσυνοδική Παράδοσί μας, η οποία στηρίζεται στον ακατάλυτο Πύργο του Ιερού Ευαγγελίου της ελευθερίας και στους αιωνίους Ιερούς Κανόνες της ευλαβούς ευσχημοσύνης.

 Ορθόδοξος Τύπος, 3/6/2016

Πηγή: Βlog "Ακτίνες"